niedziela, 3 kwietnia 2016

5, 10 , 15 metrów to za mało twierdzą Prokuratury i WSA

 Zgodnie z Ustawą o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, każda gmina określa zasady usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Dotyczą one między innymi maksymalnej liczby punktów sprzedaży alkoholu na terenie gminy oraz ich odległości od tzw. obiektów chronionych. Za takie obiekty powszechnie uważa się kościoły, cmentarze, placówki oświatowe, domy studenckie, szpitale itp.



 Od 1993 r. w naszej gminie obowiązywała uchwała Rady Gminy, w której wspomniana odległość została ustalona na 50  metrów.

Wiosną 2010 roku, odległość ta Rada zmniejszyła do 10 metrów, bo jak rzekł burmistrz, cyt: 
"(...)że Przedbórz jest w specyficznej sytuacji, ponieważ zabudowa miasta jest ścisła i jeżeli mielibyśmy się trzymać przepisów, które obowiązywały do tej pory (50 m odległości), to większość placówek, które już prowadzą sprzedaż alkoholu należałoby zamknąć. Tak więc teraz nastąpi urealnienie przepisów do stanu rzeczywistego w mieście i gminie." 

Zrozumieć z tego należy, że wydawano decyzje o przyznaniu koncesji na sprzedaż alkoholu nie patrząc na uchwalone 50 metrów, a kiedy się pokapowano, że coś śmierdzi, to "urealniono przepisy do stanu rzeczywistego. To był rok 2010... teraz mamy 2016 i w między czasie w Polsce Sądy Administracyjne zajęły się przypadkami radosnej twórczości rad gmin w temacie skracania odległości między punktami sprzedaży alkoholu a tzw obiektami chronionymi. Uchwały w których określano zbyt krótkie odcinki m.in 5 czy 10 metrowe, były do Wojewódzkich Sądów Administracyjnych skarżone przez Prokuratury. 

Podczas sesji RM w marcu 2010 roku Naczyński przyznał, że były wydawane decyzje koncesyjne na sprzedaż alkoholu niezgodnie z postanowieniami Uchwały Rady z 1993 r:

  "Mamy kilkanaście, a może więcej placówek sprzedających alkohol, które są poniżej tych 50 m. Jeżeli chcemy prawnie funkcjonować, to trzeba zmienić tę uchwałę, a ingerencja w tę uchwałę dotyczy tylko odległości, żeby usankcjonować to, co istnieje na terenie miasta i gminy. Chciałbym, żeby nie było jakichś nieporozumień i stwierdzeń, że jeden ma poniżej, drugi powyżej 50 m. Należałoby uchylać wszystkie decyzje tym placówkom, które mają poniżej 50m, a więc chyba większość placówek na terenie miasta trzeba by pozbawić koncesji."
Ale odpowiedzi na pytanie:
  "(...)ilu punktom ( przed 17 marca 2010) sprzedaży alkoholu w gminie Przedbórz wydano koncesję na sprzedaż alkoholu i napojów alkoholowych naruszając zapis Uchwały Rady Miejskiej mówiący o tym,że punkty sprzedaży alkoholu od tzw obiektów chronionych mają się znajdować w odległości nie mniejszej jak 50 m ? "
kręci odpowiadając:

 
Z uzasadnień do wyroków wydawanych przez WSA, wynika wyraźnie, że wbrew temu co zawiera to uzasadnienie:


Rady Gmin, nie mają takiej zupełnej dowolności na tworzenie wolnej amerykanki, jeśli chodzi o wyznaczanie np. odległości. 

Dlatego też zostały do Wojewody Łódzkiego i Prokuratury Rejonowej w Radomsku, skierowane dwa podobne Wnioski:

 

Wniosek o skorzystanie przez PROKURATURĘ z uprawnienia DO WNIESIENIA SKARGI DO WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W ŁODZI na podstawie art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 270, poz. 1599 z późn. zm.)

Niniejszym zwracamy się, na podstawie art. 241 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) z wnioskiem o skorzystanie przez Prokuraturę z uprawnień w postaci wystąpienia do WSA w Łodzi o stwierdzenie nieważności wskazanych nieprawidłowości we wskazanym paragrafie Uchwały Nr LIV/326/10 Rady Miejskiej w Przedborzu z dnia 17 marca 2010 roku w sprawie zmiany Uchwały Nr XVII/115/93 z dnia 27 lipca 1993 roku w sprawie określenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych na terenie Gminy Przedbórz.

UZASADNIENIE

W naszej ocenie w niniejszej Uchwale bezprawnie przyjęto:

- w paragrafie 1 zmieniono odległość miejsc sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych od tzw. punktów chronionych z 50 na 10 metrów.

Powołując się na wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, wydanych w podobnych sprawach, chcemy zwrócić uwagę na fakt, że przyjęcie odległości 10 metrów od miejsc, w których sprzedaje, spożywa i podaje się napoje alkoholowe do tzw. miejsc chronionych przez Ustawę o zapobieganiu alkoholizmowi, jest odległością zbyt bliską i stoi w sprzeczności z zasadami zapobieganiu alkoholizmowi i wychowaniu w trzeźwości.

Odległość 10 m pozwala na usytuowanie punktów sprzedaży i podawania napojów alkoholowych np. naprzeciwko lub niemal naprzeciwko okien szkoły lub przedszkola po drugiej stronie drogi lub ulicy. I tak np. WSA w Lublinie uznał odległość 15 metrów za niewystarczającą, w oczywisty sposób, kłócącą się z koniecznością realizowania obowiązku ograniczania dostępności do alkoholu, w szczególności w stosunku do osób nieletnich.

Swoboda gminy w zakresie tworzenia norm prawnych ustalających zasady usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych jest ograniczona przez obowiązek realizowania celów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi powstała w poprzednim okresie ustrojowym i jej obecna interpretacja musi uwzględniać nowy kontekst sytuacyjny, wynikający z zasadniczej zmiany społecznego systemu wartości. Zmiana ustroju społeczno-polityczno-gospodarczego nie wpłynęła jednak na wagę problemu nadużywania alkoholu w społeczeństwie, a konieczność podejmowania aktywnych środków przeciwdziałania tym patologiom nie może być kwestionowana również współcześnie. Co istotne, wyrażone w ustawie cele, związane z ograniczeniem nadmiernej dostępności alkoholu, zwłaszcza dla młodzieży, nie są tylko postulatami politycznymi, lecz mają charakter wiążących norm prawnych. Na tę ostatnią okoliczność zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 stycznia 1995 r. w sprawie SA/Kr 2937/94 (OSP 1996/2/25, SIP Lex nr 893830), stwierdzając, że jeżeli cel jest wytyczony przez ustawę wprost, a podmiot realizujący tę właśnie ustawę wykonuje w jej ramach działania niezmierzające do realizacji tego celu, to można uznać, że działa on niezgodnie z prawem, a nawet bez podstawy prawnej. Sąd podkreślił, że przeciwdziałanie alkoholizmowi lub wychowanie w trzeźwości wymaga środków rzeczywiście i faktycznie zmierzających do ograniczenia spożycia alkoholu i jego dostępności. Również w wyroku z dnia 23 stycznia 1996 r. w sprawie II SA 2792/95 (Glosa 1996/11/30, SIP Lex nr 25743) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że uchwały rad gmin w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz zasad usytuowania tych punktów winny być podporządkowane realizacji celu ustawy, to jest między innymi ograniczania dostępności alkoholu i tworzenia warunków motywujących powstrzymywanie się od spożywania alkoholu. –

- (patrz WYROK NR SYGN. AKT III SA/LU 335/13 WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W LUBLINIE z dnia 24 września 2013 r. w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Janowie Lubelskim na uchwałę Rady Gminy Dzwola z dnia 27 czerwca 2012 r. nr XVII/101/2012 w przedmiocie ustalenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych

oraz wyrok z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie III SA/Lu 337/09 WSA w Lublinie.)

Podobnie rzecz się miała z Uchwałą tej samej Rady Gminy Dzwola, określającej odległość na 10 metrów:

„W uzasadnieniu skargi Prokurator Rejonowy wyjaśnił, że zaskarżona uchwała została podjęta po stwierdzeniu nieważności wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 czerwca 2012 r. w sprawie III SA/Lu 245/12 poprzedniej uchwały Rady Gminy Dzwola z dnia 30 czerwca 2011 r. w sprawie określenia zasad usytuowania na terenie Gminy Dzwola miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Sąd podzielił wówczas stanowisko skarżącego, że odległość 10 m miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych od miejsc chronionych oznacza bardzo bliskie bezpośrednie sąsiedztwo, co w oczywisty sposób kłóci się z koniecznością realizowania obowiązku ograniczania dostępności do alkoholu.

(…)

Zwiększenie w przedmiotowej uchwale przez Radę Gminy odległości z 10 m do 15 m, zdaniem skarżącego nie spowodowało realizacji obowiązku ograniczania dostępności do alkoholu i wyeliminowania miejsc chronionych z bezpośredniego sąsiedztwa miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych.” - patrz w/w Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 września 2013r.


W tym miejscu zaakcentowania również wymaga okoliczność, że przy wydawaniu tego rodzaju uchwały Rada Miejska zobowiązana była - zgodnie z treścią art. 12 ust. 4 o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - do takiego usytuowania miejsc sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych, które powodowałyby ograniczenie dostępności alkoholu, wynikające z potrzeb określonych w gminnym programie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych. W omawianej natomiast sprawie zarówno treść uchwały jak i jej lakoniczne uzasadnienie nie zawiera żadnego odniesienia do wspomnianego programu. To rodzi wątpliwość, czy program ten był w ogóle przy podjęciu uchwały analizowany przez Radę.

Z § 1 uchwały wynika, że miejsca sprzedaży i podawania napojów alkoholowych winny być usytuowane w odległości, co najmniej 10 m od wymienionych w uchwale miejsc chronionych. Do uchwały wprawdzie dołączono "uzasadnienie", aczkolwiek nie spełnia on wymogów stawianym uzasadnieniom uchwał. Jego treść w żaden sposób nie wyjaśnia, dlaczego Rada Miejska w Przedborzu ustaliła taką odległość (10 m) i jakim względami się kierowała. Tymczasem spoczywał na niej obowiązek wyczerpującego umotywowania i uzasadnienia projektu uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego. Obowiązek ten wynika z "Zasad techniki prawodawczej", stanowiących załącznik do Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (§ 131 w zw. z § 143). Należy również mieć na uwadze, że zaskarżona uchwała podejmowana jest w ramach uznania administracyjnego. Brak uzasadnienia bądź – co miało miejsce w niniejszej sprawie – lakoniczne jej uzasadnienie, nie pozwala natomiast w zasadzie ocenić jakimi względami kierowali się radni zmieniając odległości usytuowania punktu sprzedaży i podawania napojów alkoholowych od obiektów chronionych. Brak uzasadnienia uchwały lub lakoniczne uzasadnienia należy uznać za niewystarczający i jako taki uniemożliwiający ocenę jej legalności. Dodać nadto należy, że wymóg działania na podstawie prawa, w połączeniu z zasadą zaufania, rodzi po stronie organów władzy publicznej obowiązek motywowania jej rozstrzygnięć. Obowiązek taki jest zaliczony do standardów demokratycznego państwa prawnego. Obowiązek motywowania uchwał rady gminy jest też elementem zasady jawności działania władzy publicznej. –

( -porównaj wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 marca 2015 roku sygn. akt III SA/Wr 826/14)



Zaskarżony przez nas paragraf Uchwały stanowi akt prawa miejscowego. Jak wykazano wyżej paragraf tej Uchwały narusza przepisy ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, wprowadzając rozwiązania niedające się pogodzić z celami ustawowymi.

Wobec powyżej przedstawionych argumentów wnosimy o podjęcie działań mających na celu wyeliminowanie w/w paragrafu z obiegu prawnego .

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.